Şehitkamil Mutlu Son

Şehitkamil Mutlu Son Mildred, Amerikan yerlisiyle siyah karışımı bir melezdi, Richard ise beyazdı. Kız on bir, oğlan on yedi yaşındayken memleketleri Virginia, Central Point’te flört etmeye başlamışlardı. 1958’de Mildred on sekizinci doğum gününde hamile kalmıştı. Çift evlenmeye karar verdi, fakat ırklararası evlilik Virginia’da yasadışı olduğundan, evlilik yemini için Washington DC’ye gittiler. Birkaç hafta sonra Central Point’e döndüklerinde bir grup polis memuru evlerine baskın yaptı.

Mildred yatak odalarının duvarındaki evlilik belgesini gösterdi, ama bu, durumu daha da kötüleştirmekten başka bir işe yaramadı. Başka şeylerin yanı sıra “eyaletin saygınlığını ve huzurunu çiğneyerek aynı evde karı koca olarak yaşamakla” kabahatlandılar. Uzun soluklu hapis tehdidi karşısında yirmi beş yıllığına eyaleti terk etmeye razı oldular. Bu dava daha sonra uygar hakları savunan avukatlar tarafınca yeniden ele alındı; dava dosyaları hazırlandı ve senelerce devam eden yorucu bir dava süreci başladı. Her neyse ki bu dönem çağdaş haklar hukukunun gelişmeye başladığı dönemdi. ABD Yüce Mahkemesi, Virginia’nın ırk karışımına karşı çıkan yasaları ve tüm eyaletlerdeki benzeri yasaların yürürlükten kaldırılmasını oybirliğiyle kabul etti. Başyargıç Earl Warren şöyle yazıyordu:

Şehitkamil Mutlu Son

Şehitkamil Mutlu Son “Başka ırktan bir insanla evlenme veya evlenmeme özgürlüğü bireye aittir ve devlet tarafından ihlal edilemez.” Bu karar şimdi çoğumuza açık gelmektedir, fakat o dönemde kanıksanması zor oldu. Cenup Caroline ve Alabama eyaletlerinin ırk karışımına karşı çıkan yasaları resmen feshetmeleri sırayla 1998 ve 2000’i buldu. Öte yandan 2009’da Louisiana barış hâkimi siyah bir adamla beyaz bir kadını evlendirmeyi reddetti. “bu şekilde bir evlilikten çocuk bekleyen her iki taraf için de sorun çıkıyor.

O çocukların bu durumdan zarar gördüğünü organize ettiğim için analarından emdikleri sütün burunlarından gelmesini istemiyorum.” [96] saldırı Etme İzni Olarak Irk Tarihçi Michel Foucault bir hayli ironik şekilde şu gözlemde bulunmuştur: “Erkekler, kadınların sadece erkekleri efendi olarak görmüş olduklerinde zevk alabileceklerini düşünürler.” Eğer Foucault bu fikrini, Christopher Kolomb’un daha önce bahsi geçen İtalyan vapur arkadaşına söyleseydi içten bir onaylama alırdı. Zira bu adam, Karayipli bir kadını feci şekilde kamçılayarak cinsel itaate zorlamıştı.